Árið 2006 gengu 1.681 pör í hjónaband hér á landi. Einnig staðfestu tuttugu pör samvist, tíu pör karla og tíu pör kvenna. Lögskilnaðir voru 498. Árið 2006 skráðu 1.749 pör sig í óvígða sambúð á sama tíma og 577 pör skráðu sig úr óvígðri sambúð.

Sambúð og staðfest samvist samkynhneigðra
Með lögum nr. 65/2006 frá alþingi var samkynhneigðum gert kleift að skrá sig í sambúð hjá Þjóðskrá. Á þeim rúmlega sex mánuðum frá því að lögin tóku gildi hafa 52 pör samkynhneigðra skráð sig í sambúð. Athygli vekur að mun fleiri pör kvenna en karla skráðu sig í sambúð, 37 pör kvenna og 15 pör karla. Frá því að lög um staðfesta samvist tóku gildi árið 1996 (nr. 87/1996) hafa 155 pör staðfest samvist og eru pör karla og kvenna nær jafn mörg. Flestar staðfestar samvistir urðu árið sem lögin tóku gildi. 

Giftingartíðni
Giftingartíðni hefur verið háð allmiklum sveiflum á undanförnum áratugum. Á sjöunda áratugnum og í upphafi þess áttunda var hún í kringum 8 af hverjum 1.000 íbúum. Giftingartíðnin náði sögulegu lágmarki um 1990 þegar hún var lægst eða 4,5 á hverja 1.000 íbúa. Frá miðjum 10. áratug 20. aldar hefur giftingartíðni hækkað. Giftingartíðni varð áberandi há aldamótaárið 2000, eða 6,3 af hverjum 1.000 íbúum, og varð aukningin einkum í kirkjulegum vígslum en þeim fjölgaði úr 1.311 árið 1999 í 1.518 árið 2000. Borgaralegum vígslum fjölgaði aftur á móti ekki nema úr 249 í 259.

Árið 2006 var giftingartíðni hérlendis 5,5 á hverja 1.000 íbúa. Þetta er álíka há giftingartíðni og í Noregi og Finnlandi. Af Norðurlöndum er giftingartíðni hæst í Danmörku, nær 7 af 1.000 íbúum en lægst í Svíþjóð, um 4 af 1.000 íbúum.

Hjónaband að undangenginni óvígðri sambúð
Langflest hjónabönd eiga sér stað að undangenginni óvígðri sambúð og samkvæmt upplýsingum á hjónavígsluskýrslum bjuggu nær níu af hverjum tíu hjónaefnum saman áður en þau festu ráð sitt. Árið 2006 skráðu 1.749 pör sig í óvígða sambúð hjá Þjóðskrá. Stofnaðar sambúðir teljast því vera heldur fleiri en hjónavígslur eða 5,7 af 1.000 íbúum.

Giftingaraldur
Óvígð sambúð fyrir hjónaband hefur að vonum áhrif á giftingaraldur. Á 20. öldinni varð meðalgiftingaraldur lægstur um 1970, árin 1971-1975 var meðalgiftingaraldur áður ógiftra kvenna 22,9 ár og áður ógiftra karla 24,8 ár. Giftingaraldur hefur hækkað jafnt og þétt frá því um 1980 og nú er meðalgiftingaraldur áður ógiftra kvenna 31,7 ár og áður ógiftra karla 33,9 ár.

Skilnaðartíðni og skilnaðarhlutfall
Þótt giftingartíðni hafi hækkað nokkuð á undanförnum áratug hefur skilnaðartíðni staðið í stað. Skilnaðartíðni hækkaði úr um það bil 1 í 2 á hverja 1.000 íbúa á 8. áratug 20. aldar en hefur verið rétt um 2 á hverja 1.000 íbúa frá þeim tíma. Samanborið við önnur lönd í norðan og vestanverðri Evrópu er skilnaðartíðni hér lág. Af einstökum Norðurlöndum er skilnaðartíðni hæst í Danmörku (um 2,7-2,8 á 1000 íbúa).

Skilnaðartíðni mæld sem skilnaðir á hverja 1.000 íbúa gefur nokkuð misvísandi mynd af umfangi skilnaða. Í löndum þar sem giftingartíðni er mjög lág gefur auga leið að skilnaðartíðni getur tæpast orðið há. Þótt skilnaðartíðni í tveimur samfélögum sé jafn há merkir það ekki endilega að jafnmörg hjónabönd endi með skilnaði. Uppsafnað skilnaðarhlutfall gefur betri mynd af tíðni skilnaða, en þetta hlutfall mælir hversu mörg hjónabönd enda með skilnaði. Uppsafnað skilnaðarhlutfall var 34% árið 2006 miðað við 39% árið 2005. Alls staðar á Norðurlöndum er skilnaðarhlutfall hærra en hér, hæst í Svíþjóð en þar enda 55% hjónabanda með skilnaði.