Árið 2003 dóu 1.826 einstaklingar á Íslandi og var dánartíðni því 6,3 á hverja 1.000 íbúa. Fleiri konur (925) en karlar (901) létust á árinu en það er fremur óvanalegt. Dánartíðni var 6,2 á hverja 1.000 íbúa meðal karla og 6,4 meðal kvenna. Í flestum aldurshópum var dánartíðni þó hærri meðal karla en kvenna og skýrist munurinn á dánartíðni milli kynjanna fyrst og fremst af ójöfnu kynjahlutfalli í elstu aldurshópunum (en þar eru konur umtalsvert fleiri en karlar).
Eins og annars staðar í heiminum er meðalævilengd karla styttri en kvenna og íslenskir karlar geta nú vænst þess að verða 78,7 ára og konur 82,5 ára (miðað við meðaltal áranna 2001-2003). Á undanförnum þremur áratugum hefur dregið talsvert saman með kynjunum í meðalævilengd. Í upphafi áttunda áratugarins var sex ára munur á ævilengd kvenna og karla hér á landi en er nú aðeins tæp fjögur ár. Svipaða þróun má greina í öðrum Evrópulöndum en munur á ævilengd milli kynjanna er þó víðast hvar meiri en hér; sex til sjö ár í flestum löndum. Á Norðurlöndum er hann talsvert minni en minnstur hér á landi.
Lífslíkur íslenskra karla hafa batnað mun meira en kvenna á síðustu áratugum og nú er svo komið Íslendingar verða karla elstir í heiminum. Hið sama verður ekki sagt um konur. Lengi vel voru lífslíkur íslenskra kvenna hæstar á veraldarvísu, en nú eru íslenskar konur í sjötta sæti. Annars staðar á Norðurlöndum má merkja svipaða þróun þar sem lífslíkur karla hafa batnað mun meira en kvenna. Meðal ýmissa þjóða sem stóðu Íslendingum (sem og öðrum Norðurlandaþjóðum) töluvert langt að baki fyrir ekki mörgum árum er ævilengd kvenna nú hærri en hér. Hér má nefna Spán og Frakkland, en þar verða konur nú heldur eldri en hér á landi. Fyrir rúmum 20 árum gátu íslenskar konur hins vegar vænst þess að verða tveimur árum eldri (80,3) en kynsystur þeirra á Spáni (78,3) og í Frakklandi (78,2). Í Japan eru ævilíkur kvenna langhæstar í heimi en þar verða konur nær 85 ára gamlar. Japanskir karlar geta vænst þess að ná 78 ára aldri.
Ungbarnadauði (látnir á fyrsta ári af 1.000 lifandi fæddum)hefur verið með eindæmum lítill hér á land á síðustu árum. Aðeins tíu börn dóu á fyrsta ári á árinu 2003, sex drengir og fjórar stúlkur. Samkvæmt meðaltali undanfarinna þriggja ára er ungbarnadauði undir 3 af 1.000 fæddum. Hér skipa Íslendingar sér í fremstu röð þjóða heims, en hvergi annars staðar er ungbarnadauði nú undir 3 af 1.000. Annars staðar á Norðurlöndum er hann lægstur í Noregi og Svíþjóð (3,4) og hæstur í Danmörku (4,2).
Burðarmálsdauði er annað viðmið sem notað hefur verið til þess að meta heilsufar ungbarna og mæðra þeirra. Hann er reiknaður sem fjöldi látinna á fyrstu viku að viðbættum andvana fæddum (ýmist eftir 28 viku meðgöngu eða 22 viku meðgöngu) af öllum fæddum. Eins og ungbarnadauðinn hefur burðarmálsdauði lækkað umtalsvert hér á landi á undanförnum áratugum og er nú lægri en nokkurs staðar annars staðar í heiminum (3,3 af 1.000 fæddum).